اتفاق خاص :: مــخــــروطـ نـاقـص مشــــکـی مــن

مــخــــروطـ نـاقـص مشــــکـی مــن

آدمی به کلمه زنده است ...

اینجا برای من

همچون فانوس کوچک نقره ای

خانه مادربزرگ است !

فانوسی که شاید کم نور باشد !

اما روشن می کند !

تا شاید که بتوانم پیش پایم را ببینم ...

-----------------------------------

استفاده از مطالب این وبلاگ تنها با ذکر منبع مجاز است.

اگر مطلبی را دوست داشتید حتما نظر بدهید.

ممنون می شوم که وقت می گذارید.

دنبال کنندگان ‎+۲۰۰ نفر

این وبلاگ را دنبال کنید

طبقه بندی موضوعی

آخرین مطالب

۰۳/۰۱/۱۲
یهویی طور

۰۲/۱۰/۲۵
رویای نیمه شب

۰۲/۱۰/۰۱
ناگفته‌های جنگ

۰۲/۰۹/۲۶
برآمدن آفتاب زمستانی ☀️

۰۲/۰۹/۱۷
و اما سرزمین مادری

۰۲/۰۹/۱۳
خاطرات

۰۲/۰۸/۳۰
نازآفرین

۰۲/۰۸/۰۱
هفته های آخر

۰۲/۰۶/۲۳
سه کام حبس

۰۲/۰۶/۲۰
یک فنجان چای بی موقع

پربیننده ترین مطالب

۹۷/۰۱/۲۵
مردی نمی بینم !

۹۶/۰۸/۲۸
خانه ای نو

۹۷/۰۱/۱۶
من را برای حجابم سرزنش نکنید !

۹۷/۰۲/۲۶
هدیه ای ماندگار

۹۷/۰۲/۱۴
خانه بهلول

۹۶/۱۰/۲۳
دورهمی

۹۶/۱۱/۰۶
ترسی که همزاد من شد

۹۶/۱۰/۲۲
نگاه

۹۷/۰۳/۱۴
رفیق من

۹۷/۰۷/۱۸
حسرت

مطالب پربحث‌تر

۹۷/۰۲/۲۶
هدیه ای ماندگار

۹۷/۰۱/۱۶
من را برای حجابم سرزنش نکنید !

۹۹/۰۴/۲۸
آقای شوهر

۹۷/۱۱/۰۴
روزه فضای مجازی !!

۰۰/۰۶/۰۳
حماسه سه سرباز ایرانی

۹۷/۰۷/۱۷
حسِ غریب

۹۷/۰۴/۲۵
دیروز ... امروز ... فردا

۹۷/۰۳/۱۶
داستان زنی که بی پروا می زیست

۹۹/۰۸/۲۳
کوری

۹۷/۰۱/۲۵
مردی نمی بینم !

پیوندهای روزانه

اتفاق خاص

شنبه, ۳۰ تیر ۱۳۹۷، ۰۵:۱۰ ب.ظ

من خودم هستم ، بی خود این آیینه را روبروی خاطره نگیر !

هیچ اتفاق خاصی نیافتاده است !

تنها شبی هفت ساله خوابیدم و بامدادان هزار ساله برخاستم !

سید علی صالحی

۹۷/۰۴/۳۰

نظرات (۱۴)

۳۰ تیر ۹۷ ، ۱۷:۱۳

استاد بزرگ

نفهمیدم چی گفت ...
ولی حس می کنم خیلی عمیق بود
:)

پاسخ:

سلام

این فقط چند خط از شعر آقای صالحی است اگه تمامش را بخوانید متوجه داستان می شوید.

حال همه‌ی ما خوب است
ملالی نیست جز گم شدنِ گاه به گاهِ خیالی دور،
که مردم به آن شادمانیِ بی‌سبب می‌گویند
با این همه عمری اگر باقی بود
طوری از کنارِ زندگی می‌گذرم
که نه زانویِ آهویِ بی‌جفت بلرزد و
نه این دلِ ناماندگارِ بی‌درمان!

تا یادم نرفته است بنویسم
حوالیِ خوابهای ما سالِ پربارانی بود
می‌دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه‌ی باز نیامدن است
اما تو لااقل، حتی هر وهله، گاهی، هر از گاهی
ببین انعکاس تبسم رویا
شبیه شمایل شقایق نیست!
راستی خبرت بدهم
خواب دیده‌ام خانه‌ئی خریده‌ام
بی‌پرده، بی‌پنجره، بی‌در، بی‌دیوار … هی بخند!
بی‌پرده بگویمت
چیزی نمانده است، من چهل ساله خواهم شد
فردا را به فال نیک خواهم گرفت
دارد همین لحظه
یک فوج کبوتر سپید
از فرازِ کوچه‌ی ما می‌گذرد
باد بوی نامهای کسان من می‌دهد
یادت می‌آید رفته بودی
خبر از آرامش آسمان بیاوری!؟
نه لیلا جان
نامه‌ام باید کوتاه باشد
ساده باشد
بی حرفی از ابهام و آینه،
از نو برایت می‌نویسم
حال همه‌ی ما خوب است
اما تو باور نکن!

بیا برویم رو به روی بادِ شمال
آن سوی پرچین گریه‌ها
سرپناهی خیس از مژه‌های ماه را بلدم
که بی‌راهه‌ی دریا نیست.

دیگر از این همه سلامِ ضبط شده بر آدابِ لاجرم خسته‌ام
بیا برویم!

آن سوی هر چه حرف و حدیثِ امروزست
همیشه سکوتی برای آرامش و فراموشی ما باقی‌ست
می‌توانیم بدون تکلم خاطره‌ئی حتی کامل شویم
می‌توانیم دمی در برابر جهان
به یک واژه ساده قناعت کنیم
من حدس می‌زنم از آوازِ آن همه سال و ماه
هنوز بیت ساده‌ئی از غربتِ گریه را بیاد آورم.
من خودم هستم
بی خود این آینه را رو به روی خاطره مگیر
هیچ اتفاق خاصی رخ نداده است
تنها شبی هفت ساله خوابیدم و بامدادان هزارساله برخاستم.

دارم هی پا به پای نرفتن صبوری می‌کنم
صبوری می‌کنم تا تمام کلمات عاقل شوند
صبوری می‌کنم تا ترنم نام تو در ترانه کاملتر شود
صبوری می‌کنم تا طلوع تبسم، تا سهم سایه،‌ تا سراغِ همسایه …
صبوری می‌کنم تا مَدار، مُدارا، مرگ …
تا مرگ، خسته از دق‌البابِ نوبتم
آهسته زیر لب … چیزی، حرفی، سخنی بگوید
مثلا وقت بسیار است و دوباره باز خواهم گشت!

هِه! مرا نمی‌شناسد مرگ
یا کودک است هنوز و یا شاعران ساکتند!

حالا برو ای مرگ، برادر، ای بیم ساده‌ی آشنا
تا تو دوباره بازآیی
من هم دوباره عاشق خواهم شد!

۳۰ تیر ۹۷ ، ۱۷:۴۱

استاد بزرگ

بسیار جالب بود ...
ممنون از اینکه کاملش رو گذاشتین.
:)

پاسخ:

خواهش می کنم ...

((-:

۳۰ تیر ۹۷ ، ۱۸:۲۷