خدمتکار

 

 ... معرفی کتاب صوتی ...

بدون مقدمه خاصی می روم سر اصل مطلب فریدا مک فادن با تریلر های روانشناختی و جنایی عامه پسند و محبوبش نیاز به معرفی چندانی ندارد  و معمولا با یک سرچ ساده می توانید به اطلاعات کتابهایش دسترسی پیدا کنید.

خانم مک فادن در خدمتکار به یکی از تاریک ترین و شایع ترین معضلات اجتماعی جوامع غربی و شرقی می پردازد.

خشونت خانگی و همسر آزاری ... مک فادن در پس یک داستان معمایی و پرتعلیق در یک خانه ظاهراً آرام لایه های یک تراژدی انسانی را به تدریج آشکار می کند. او در داستانش زنانی را به تصویر می کشد که در دام روابط سمی و آسیب زا گرفتار شده اند و در سکوت رنج می برند و در عین حال در سکوت نیز نقشه مقاومت و تلاش برای آزادی را می کشند.

قسمت جالبش برای من این بود که چگونه یک قربانی در عین آسیب پذیری می تواند همان‌قدر قوی و مقاوم باشد.

 

                                                  

 

خدمتکار علاوه بر اینکه رمانی سرگرم کننده است در عین‌حال خواننده و شنونده را به تفکر وا می دارد و به خوبی به پیچیدگی های روابط انسانی و غریزه بقا در انسان اشاره می کند و به شکلی عمیق تر به این می پردازد که کنترل و سلطه گری چگونه می تواند بر روابط زوجین سایه بیاندازد و عشق را به نفرت تبدیل کند.

کتاب چاپ انتشارات کوله پشتی از ترجمه روان و خوبی برخوردار است و خانم مریم محبوب به بهترین شکل ممکن آنرا اجرا کرده اند.

 

 

سفر زنانه

 

 اصلا فکر نمی کردم یک صبح بخیر ساده واتساپی و احوالپرسی تبدیل بشه به یک سفر یک روزه حال خوب کن و در نوع خودش منحصر بفرد.

سه شنبه ای رها صبح بهم پیام داد که :  سارا فردا چیکاره ای ؟ 
 گفتم : چطور مگه ؟
 گفت : هوس سوهان کردم ...
 گفتم : یعنی چی ؟ خوب برو بخر !!
 گفت : نه ... داغ داغش را می خواهم !!

 میای فردا بریم قم هم زیارت می کنیم و هم سوهان تازه و داغ بخریم؟
گفتم : وای رها جان به خدا یک چند وقتیه تو سرم هست که بریم زیارت حضرت معصومه (س) ولی موقعیتش بخاطر اینکه علیرضا سرش شلوغه تا حالا پیش نیامده ...
بعد از کلی سبک و سنگین کردن قرار شد صبح چهارشنبه که عید میلاد پیامبر هم هست و تعطیله برویم ...

فقط باید قبلش به علیرضا می گفتم که قراره یک سفر زنانه برویم و این می توانست تبدیل به اولین سفر مستقلم بعد از ازدواجمون بشود.

زنگ زدم علیرضا و موضوع را گفتم ... اولش گفت : نه !! نمیشه با دو تا بچه کوچک.

در مقابل اصرارم و اینکه بهش گفتم تو ناز آفرین را نگه دار و من نازنین را با خودم می برم کوتاه آمد و دیگه چیزی نگفت (((-:

شب صبحی که قرار بود برویم وسایل نازنین را همه اش را آماده کردم و تو یک ساک گذاشتم که چیزی یادمان نرود و برای فردا علیرضا هم غذا درست کردم که برای فردا ظهر غذا داشته باشد و وسایل نازآفرین را هم همه را روی اپن آشپزخانه جلوی دست گذاشتم و کارهایی را که علی باید انجام بدهد هم برایش نوشتم 😅

علیرضا غرغر می کرد و می گفت: من نمی فهمم این چه کاری هست این وسطه و تو این هوای گرم ؟! 
صبح رها با دخترش آرشیدا تقریبا نزدیکای ۷ بود که آمدند و من هم نازنین فاطمه را آمادش کرده بودم و علی هم بیدار بود تا وسایل را ببریم پارکینگ داشتم می رفتم بیرون که جلوی در رها بهم گفت : سارا یک خواهش ... میشه یکی از چادرات را بهم قرض بدهی و با خودت بیاری ؟!

نگاهش کردم ... داشت خنده ام می گرفت ولی جلوی خودم را گرفتم و فقط لبخند زدم ... تو دلم گفتم تو شالت را هم درست سر نمی کنی و همش رو شانه ات هست ، چادر می خواهی دیگه چیکار ؟ 

از لحاظ قد من یکی دو سانت کوتاهتر از رها هستم و او از من کمی لاغرتر است بنابراین لباسام بهش می خورد ... 

مراسم بدرقه توسط آقایان انجام شد و قبل از حرکت به علیرضا گفتم : اگر مامانم زنگ زد و سراغم را گرفت ماجرای سفر را بهش نگو خودم بعد بهش می گم ...  

عاشق پتوس هستم

 

 این چند روز برای من ترکیبی بود از کارهای روزمره، کمی خستگی ، دلخوری و بحث و البته تجربه‌های تازه.

پنج‌شنبه بعدازظهر که مامان ناهید بچه‌ها را با خودش برد، فرصتی پیدا کردم کمی بخوابم. بعدش رفتم پیش مامانم که مثل هر سال با کمک دوست‌ها و همسایه‌هاش برای ۲۸ صفر آش شله‌قلمکار نذری می‌پزد.

راستش کاش نرفته بودم مثل پارسال که نرفتم … چون سر موضوع تتو بحثمان شد ... مامان مثل خیلی از مادرها هنوز با این چیزها کنار نیامده و فکر می‌کند بچه‌بازی است.

چون یه دامن بلند تنم بود حواسم بود که جوراب ضخیم بپوشم ولی وقتی داشتم با دختر همسایه مامان ، سیما صحبت می کردم که داشت از تتو هایش حرف می زد مامان آن قسمت از حرفام که راجع به تجربه خودم بود ناخواسته شنیده بود و دیگه نمی شد ازش پنهان کنم ... بحث کوتاه بود، اما ته دلم را سنگین کرد.

با این حال همان روز و روز بعدش پیشش ماندم تا در پختن و پخش نذری کمکش کنم. همین بودن و کمک کنارش باعث شد کم کم اخمش تبدیل به لبخند و کمی تعریف از من جلوی دوستانش بشود و موقعی که برمی گشتم دیگه ازش دلخور نبودم ... به همین سادگی ... مامان ها همینطوری هستند دیگر (((-:

رسیدم خانه باز بهم زنگ زد و دوباره کلی نصیحت و این بار تو حرفشان بهم گفت تو دوستی و رفت و آمد با رها هم تجدید نظر کنم این را دیگه کجای دلم بگذارم  ...

وسط این روزها برای خودم وقتی کوچکی پیدا کردم و گوش دادن به کتاب « خدمتکار » نوشته‌ی فریدا « مک فادن » را شروع کردم.

این نوع رمان‌ها برای من مثل یک پنجره‌ی تازه‌ هستند پر از معما و پیچیدگی شخصیت‌ها و چقدر بهش احتیاج دارم وقتی رمان گوش می دهم انگار ذهنم از کارهای تکراری روزمره جدا می‌شود و وارد دنیای دیگری که می شود که همان دنیای موازی ذهنم هست .

در کنار همه این‌ها،کارهای ریز و درشت خانه، بازی با بچه‌ها و بردنشان به پارک برای تاب بازی و سرسره سواری،ظرف شستن، کمی نرمش و پیاده روی در پارک در حالیکه نازنین خانم بغلم هست و نازآفرین توی کالسکه مثل موزاییک‌های کوچکی هستند که تصویر زندگی ام را این روزها می‌سازند.

شاید به چشم نیایند اما جمع شدن همین تکه‌های کوچک است که به من حس سرزندگی و آرامش می‌دهد.

وسط همه این کارها یک گلدان پتوس هم خریدم ... عاشق پتوس با آن گیسوان همیشه سبز و آویزان دلنشینش هستم (((-:

خرید حضوری یا آنلاین ؟

 

  دیروز عصر که با علیرضا از خرید برمی‌گشتیم، مثل خیلی وقت‌ها دوباره توی ترافیک گیر کردیم. قبلش هم بهش گفته بودم: « امروز خیلی خسته‌ام، کاش خودت بری » غرغری کرد و گفت: «دست تنها سخته...»
آخرش باهم رفتیم و بچه ها را قبلش گذاشتیم خانه مادر شوهر بنده خدا نمی دانست چی بگه 😅😎

بیشتر خریدها رو خودم انجام دادم ولی موقع برگشت، کیسه‌های خرید عقب ماشین ولو شده بودن و من فقط به این فکر می‌کردم که همین وقت نصفه‌ نیمه‌ای که ته روز برای ما می‌مونه، حیفه توی میدان تره‌بار و فروشگاه‌های شلوغ دود بشه به هوا.

علیرضا گفت:

« سارا به نظرم خوشبختی اینه آدم خودش رو کمتر درگیر خرید و مصرف کنه. هرچی وابستگی کمتر، آزادی بیشتر »

یه لبخند کج و کوله تحویلش دادم و گفتم :

« درسته، ولی این چیزایی که میگی بیشترشون ضروری‌ان ، نمی‌شه لباس بچه‌ها یا وسایل خونه رو نخریم. به جای این‌که بگیم دلبستگیه، می‌شه با یه روش راحت‌تر انجامش داد تا وقتمون تلف نشه ، مثلاً چرا از پلتفرم‌هایی مثل دیجی‌کالا یا بانی‌مد که هستند استفاده نکنیم؟ هم توی وقت و انرژی صرفه‌جویی می‌شه، هم بعضی وقت‌ها تخفیف می‌دن و خرید به‌صرفه‌تر می‌شه. من بیشتر خریدهای خونه و خودمو آنلاین انجام می‌دم؛ نه وقتم هدر می‌ره، نه وسوسه می‌شم چیزای اضافه بخرم. فقط میوه و گوشت و مرغ رو هنوز ترجیح می‌دم حضوری بخرم.»

علیرضا سری تکون داد و گفت:
« فرقش همینه ، تو راحت خرید می‌کنی بدون دردسر، البته یه کم گرون‌تر. من می‌گم کلاً کمتر بخریم تا راحت‌تر باشیم. تازه لذت خرید حضوری هم سر جاشه »

همین‌جوری وسط ترافیک رسیدیم به یه جمع‌بندی ساده زن و شوهری :
«خوشبختی فرمول آماده نداره ... برای یکی یعنی کم‌کردن خواسته‌ها و برای یکی دیگه یعنی برآوردن نیازها بدون استرس 🫣 »

آخرش به خودم گفتم شاید خوشبختی چیزی جز این نباشه:

یاد گرفتنِ نگاه درست به زندگی و تغییر به موقع، توی این دنیای پرسرعت.

🌸✨