مرا از این همه اندوه تیره راحت کن
کجاست سمت سپیده ؟ مرا هدایت کن
مرا به عشق بکوچان ، به سمت حظ حضور
مرا به جشن بزرگ ظهور دعوت کن !!
شاعر : مرتضی امیری اسفندقه
اللهم عجل لولیک الفرج
و افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد
می خواهم برگردم به روزهای کودکی ...
آن زمان که پدر تنها قهرمانم بود !
عشق تنها در آغوش مادر خلاصه می شد ...
شانه های پدر بالاترین نقطه کره خاکی !
تنها درد من ، زخم زانوهایم !
بدترین دشمنم ، دختر عموی حسودم .
تنها چیزی هایی که می شکستند ، اسباب بازیهایم بودند .
آرزوی بزرگم داشتن یک دوچرخه جدید قرمز رنگ !
بزرگترین تجربه ام از استرس دیده نشدن موقع ناخنک زدن به خوراکی های یخچالمان !
و معنای قهرم تا قیامت ... خداحافظ تا فردا بود !!
چند روز پیش در مقابل اصرار خیلی زیاد یکی از همکلاسی های سابقم وسوسه شدم که در دورهمی آنها برای اولین بار شرکت کنم ؛ خوب در این سال ها تنها با میزبان گهگاهی ارتباطات و تماس تلفنی داشتم .
وقتی به خانه دوستم رسیدم اولین مهمان بودم و بالطبع جز میزبان که شناخت بیشتری نسبت به من داشت بقیه ورود من را ندیدند و وقتی که بقیه مهمان ها آمدند
تا حالا فکر کردید زیباترین قاب دنیا می تواند چه شکلی باشد؟؟
از نظر من زیباترین قاب دنیا مطمئنا قاب چادرم هست !
می دانم کمی خودخواهانه است ...
اما تصور کن وقتی چادر مشکی ام را کمی روی صورتم جلو می کشم ...
با غرور تمام از میان انبوه نگاه ها می گذرم ...
آنگاه من می مانم و نور ...
و چه زیباست انعکاس حیا از پشت این زیبا ترین قاب دنیا .
این روزها بیشتر از پیش متفاوت بودن را دوست دارم
یکجور وجه تمایز با دیگران ؛ نمی دانم چرا ؟؟ ولی می خواهم متمایز باشم !
شاید همین چند روز ولی احساس خوبی دارد ...
در همه چیز از ظاهر و لباسهایم گرفته تا برنامه های روزانه و شخصی .
فکر می کنم ساده بودن این روزها وجه تمایز بسیار بزرگی باشد ...
ساده رفتارکنی
ساده بخوری
ساده حرف بزنی
ساده فکرکنی
ساده بپوشی
ساده و بدون آرایش ...
بدون ماسکی بر چهره
ساده همانند خودت ...
سادگی زیباست !
و اما چه تفاوت زیبایست چادر مشکی ام ...
دوستش دارم این متفاوت ترینم را
سادگی ام با چادرم کامل می شود
پس ساده بودم را دوست دارم
زیبایی در سادگی است .
