مرد بازنده

 

 ...  پیشنهاد تماشای فیلم ...

 

تماشای لذت بخش سریال زخم کاری و بازی خوب زوج عزتی - آزادی ور در آن سریال و خاطره خوبی که از تماشای نقش های مختلف و گوناگون جواد عزتی در طی سالیان اخیر در ذهنم جا خوش کرده است باعث شد تا در مقابل پیشنهاد وسوسه کننده علی برای رفتن به سینما با همه خطراتی که ممکن است داشته باشد ، نتوانم مقاومت کنم و بعد از گذشت بیش از دوسال از آخرین باری که به سینما آن هم برای دیدن فیلم های جشنواره فجر رفته بودم و ظهور کرونا پایم را در این مدت از سالن سینما بریده بود دوباره برای دیدن فیلم راهی سینما شوم.

 

                                  

 

مرد بازنده آقای مهدویان فیلمی در ژانر معمایی و اجتماعی با محوریت معضل مهم و دامنگیر این روزهای کشور یعنی فساد اقتصادی و آقازادگی هست. فیلم جسارت بیان حرفش را بطور کمال و تمام آنطور که انتظار می رود و نور تاباندن بر لایه های پنهان تر ندارد.

فیلم به نظرم یک فیلم نسبتا معمولی پلیسی اما خوش ساخت و داستان محور هست و شاید تماشای زخم کاری توقع من را از کارهای آقای مهدویان بالا برده است! بار اصلی فیلم بر دوش جواد عزتی است که به خوبی همچون گذشته از عهده شخصی سازی کاراکترش در این فیلم بر آمده است.

عزتی مرد قانونی در آستانه بازنشستگی البته با شیوه های منحصر به فرد خودش همراه با شیوه هایی غیر معمول است که همین موضوع اورا متفاوت کرده و نقشش را جذاب تر و دیدنی تر نموده است.

حالا چرا اسم فیلم مرد بازنده است؟ نظر شما چیه ؟ البته اگر فیلم را دیدید؟

در کل من فیلم را دوست داشتم و از اینکه در پرده عریض سینما به تماشایش نشستم و منتظر نشدم تا در تلویزیون ببینمش راضی هستم.

راستی در ایام ماه مبارک رمضان سینما ها نیم بها است (((-:

 

متری شش و نیم !

 

 فکر نمیکردم از دیدن فیلم « متری شش و نیم» خوشم بیاد ، نمی دانم چرا در مقابل دیدنش مقاومت می کردم،داستانش را نمی دانستم اما همش فیلم « ابد و یک روز » برایم تداعی می شد که فکر کنم شاید به خاطر یکی بودن بازیگراش بود !

اما بر خلاف تصوّرم افسوس خوردم کاش این فیلم را در خود جشنواره و در سالن سینما دیده بودم .

 

            

فیلمی خوش ساخت از آقای روستایی (کارگردان) و بازی های خوب پیمان معادی و نوید محمد زاده و پر از دیالوگ های تامل برانگیز و شنیدنی، فیلمی که دیدن دوباره اش خالی از لطف نیست.

متری شش و نیم بر خلاف سنّت قدیمی سینمای ایران از قانون به مجرم می رسد و قهرمان از چارچوب قانونی اش خارج و فرمی ضد قانون به خود می گیرد.

ریتم فیلم خوب هست و بسیار خوش ساخت تر و مهیج تر از ابد و یک روز است.

این فیلم اجتماعی فیلمی نیست که با یکبار دیدن به راحتی از کنارش بگذری و ذهن بیننده را حسابی درگیر خودش می کند.

پس اگه ندیدید حتما توصیه می شود   ((-:

 

دیدن این فیلم جرم است !

نوشتن درباره این فیلم که توی جشنواره فیلم فجر دیدم حالا بعد از دو ، سه هفته شاید یک کم راحت تر باشه !

فیلمِ « دیدن این فیلم جرم است » اولین ساخته کارگردانش آقای رضا زهتابچیان است و با اینکه عنوان اولین فیلم را برای کارگردانش یدک می کشد به نظر من اثر قابل قبول و تاثیرگذاری از آب در آمده بود.

قصّه پرکششی داشت و من تا به آخر بر روی صندلی میخکوب شده بودم .

   

           

 

فیلم با صحنه تیکه اندازی چند دختر جوان و شُل حجاب به مرد میانسالی درون یک خودروی گران قیمت شروع شد اما چند لحظه بعد همان مرد به یک خانم محجبه ای که پشت چراغ قرمز در کنار خودرویش متوقف شد ، گیر داد ! ( اصلا این صحنه را نتوانستم هضم کنم )

در ادامه فردی که در صحنه های ابتدایی فیلم خود قربانی خشونت کلامی به نظر می رسید همان زن محجبه و چادری را به جرم اینکه سال ها پیش زنانی شبیه به او باعث مرگ همسرش شده اند به زیر مشت و لگد گرفت !

صحنه ای که در همان دقایق ابتدائی فیلم شوکه ام کرد اما فیلم داستان حجاب و حواشی آن یا داستان انتقام و عُقده های فروخفته نیست بلکه داستان آرمان های فراموش شده و آرمانخواهانی است که به افرادی محاسبه گر و سوداگرانی قهار مبدل گشته اند .

یکی از این آرمان ها که در طول فیلم ذهنم را درگیرکرد استقلال و موضوع نام آشنایی کاپیتولاسیون بود !

بهتر است بیش از این در مورد داستان فیلم نگویم چون فکر کنم جذابیت دیدن فیلم را کم کند .

در کل فیلم خوبی بود و از بازیگران شاخص آنچنانی در آن خبری نبود که شاید بشود گفت یکی از نقاط قوت فیلم از نظر من همان عدم حضور بازیگران شاخص و گران قیمت و توجه به داستان خوب بود.

لیندا کیانی هم در حد ۵ دقیقه در فیلم ظاهر شد .

 

            

 

از آن فیلم های سیاسی است که با هر نوع اعتقاد و مسلکی که آنرا ببینند مطمئنا ذهن بیننده را درگیر پیام هایش می کند.

پس توصیه میکنم فیلم را حتما ببینید !

سرخ پوست

دومین فیلمی که در جشنواره فیلم فجر سی هفتم موفق به دیدنش شدم « سرخ پوست » بود !

فیلم سرخ پوست ساخنه آقای نیما جاویدی فیلمی قصه گو با داستانی روان و فاقد هرگونه پیچیدگی های معمول بود.

شروع خوبی داشت اما پایان فیلم را من در نیمه نخست فیلم حدس زدم .

بار اصلی فیلم بر روی دوش نوید محمدزاده و پریناز ایزدیار بود.

 

         

 

        

نوید محمدزاده با کارکتر متفاوتی از آنچه از او سراغ داریم در این فیلم ظاهر شده بود که نکته جذاب فیلم از لحاظ من بود.

طراحی لباس خوب و طراحی صحنه بد نبود و از وسایلی که در سال وقوع داستان فیلم وجود نداشتند استفاده شده بود تو همه اینها تلویزیون مبلی و آنتن دهه شصتی آن و پخش تبلیغش خیلی تو ذوق می خورد.

تغییر رفتار قهرمان فیلم در پایان آن به یکباره و بی منطق می نمود ...

بهتر بود این فیلم را در شبکه نمایش خانگی می دیدم تا تو سینما !!

 

پ.ن : این نقد فیلم نیست چون در تخصص من نیست بلکه حس و حال و ارزیابی من پس دیدن فیلم است.
 

زهر مار

  امسال خیلی غیر منتظره و شانسی موفق شدم برای اولین بار فیلم های جشنواره فیلم فجر ( جشنواره سی هفتم ) را در زمان برگزاری خود جشنواره ببینم !

چهار فیلمی که دیدم و به مرور در موردش خواهم گفت :

زهر مار ( کارگردان سید جواد رضوی )

دیدن این فیلم جرم است ( کارگردان رضا زهتابچیان  )

سرخ پوست ( کارگردان  نیما جاویدی )

رد خون ( کارگردان  محمد حسین مهدویان ) 

 

        

 

و اما زهرمار که یک درام اجنماعی با مایه هایی از طنز و شوخی است.

ماجرای فیلم درباره یک مداح و یک فروشنده مواد می باشد که در طی داستان در کنار یکدیگر قرار می گیرند یک فیلم فارسی با همه مولفه هایش که شما را تا آخر فیلم با خود همراه می کند.

بهتر است بیشتر از این در مورد داستان نگویم تا اگه فیلم را دیدید جذابیت تماشای آن حفظ شود.

بازی سیامک انصاری مثل همیشه دیدنی و جذاب است و البته شبنم مقدمی بازیگر مقابل او بسیار خوب از عهده نقشش برآمده است.

در این فیلم شقایق فرهانی و برزو ارجمند هم نقش ایفا می کنند.

        

نقش اصلی فیلم یعنی حشمت از نظر من صادق و راستگو بود اما آدم هایی که اورا احاطه کرده بودند افراد ناسالم با انگیزه های مشکوک بودند.

سوژه فیلم تکراری است همان آدم های مذهبی ریاکار سال های اخیر که زیاد دیده ایم ...

به هر حال دیدن این فیلم با اینکه ممکنه سطحی و مبتذل به نظر بیاید خالی از لطف نیست .

 

پ.ن : این نقد فیلم نیست چون در تخصص من نیست بلکه حس و حال و ارزیابی من پس دیدن فیلم است.