سه کام حبس
... پیشنهاد فیلم ...
قبل از اینکه بخواهم در مورد خود فیلم چیزی خاصی بگویم باید اشاره کنم که بازی درخشان محسن تنابنده و خانم ایزدیار به خودی خود دلیل موجهی برای دیدن این درام اجتماعی رئالیستی ساخته آقای سامان سالور است.
واقعگرایی فیلم با توجه به شرایط جامعه خود به خود باعث تلخ بودن فیلم می شود.
واقعیت های عریان حتما تلخ و سیاه هستند پس یاد بگیریم در برابر واقعیت ها موضع نگیریم چراکه چه بخواهیم و چه نخواهیم آنها هستند و خودشان را روزی به ما تحمیل خواهند کرد.
ابتدای فیلم به نظر برای خانواده سه نفره مجتبی ، نسیم و دخترشان همه چیز نرمال است . هم مجتبی و هم نسیم در تلاشند که زندگیشان را بسازند اما به مرور نشانه هایی که خلاف تصور اولیه ما هستند کم کم از راه می رسند و مجتبی و نسیم هر دو چیزهایی برای پنهان کردن دارند! و قرار است ما یک دفعه غافلگیر شویم.
برترین سکانس به نظر من همانجایی است که نسیم در آشپزخانه در آرامش در حال درست کردن ناهار است که دوربین پس زدن آب فاضلاب و بیرون زدن آشغال ها در کف آشپزخانه را نشان می دهد همزمان صدای آزیر و حضور پلیس و رخ نمایی از سوپرایز کارگردان و سپس راه رفتن نسیم در خانه غرق در آب فاضلاب.
به نظرم یک جورایی کارگردان بصورت نمادین در حال پیش بینی آینده و اینکه به هرحال روزی باید با واقعیت های سخت روبرو شویم و مشکلات و ناکامی ها و اشتباهات از چاه فاضلاب اجتماع بیرون خواهند زد.
به نظرم فیلم خوب و قابل قبولی بود و همچنین جذابیت لازم برای اینکه تا به انتها دنبالش کنید را داشت.
فیلم هایی که بهمان هشدار بدهند را دوست دارم و گرنه چه سود از تولیداتی که ما را به همان خواب خرگوشی که هستیم فرو می برند.
تا یادم نرفته فیلم دیالوگ های خوب و تامل برانگیزی هم دارد . خودم این دیالوگ بین مجتبی ( تنابده ) و نسیم ( ایزدیار ) را دوست داشتم که مجتبی به زنش می گوید ( البته نقل به مضمون ) نه آن تتو ات و نه جلسه قرآن هفتگیت !
بهتر است که در مورد داستان فیلم به جهت لو نرفتنش بیشتر چیزی نگویم و دیدنش را به خودتان واگذار کنم.
پ.ن
یک کوچولوی بامزه و فلفل نمکی هم این وسط بازی می کرد ((-:
:)