یک موقع هایی هست که دلت از همه چیز ، از زمین و زمان گرفته و حوصله هیچ چیز را نداری و حال دلت اصلا خوب نیست و خسته و کلافه هستی و راستش را بخواهید اصلا دوست نداری هیچکس را ببینی و حتی حرف بزنی.
خیلی روزها پیش آمده که درگیر همچین احساسی بودم مخصوصا وقتی یک روز سخت کاری را پشت سر گذاشته باشم که با یک ترافیک مزخرف صبحگاهی شروع شده و کلی جر و بحث و استرس تو محل کار را هم پشت سر گذاشته باشم و تازه خسته و بی حوصله رسیدم خانه و در را باز کردم و چشمتان روز بد نبیند با کلی ظرف های نشسته شب قبل که تو سینک آشپزخانه منتظرم بودند رو به رو شدم و هنوز از شرشون خلاص نشدم که این فکر که باید برای شام چی بپزم که ناهار فردامون هم باشه.
حالا این یک طرف قضیه هست و طرف دیگه چیزهایی هست که حالت را یک دفعه از این رو به آن رو می کند و اصلا انگار نه انگار و همه آن کلافگی که داشتی به آنی دود می شود و به آسمان می رود ...
بیشتر وقت ها که وضو می گیرم و نماز عصرم را می خوانم واقعا خیلی آروم و سبک می شم ولی گذشته از این اگر بخواهم به یک چیز ساده اشاره کنم موقعی است که زنگ می زنم به مادرم و باهاش حرف می زنم و همون چند دقیقه حال و احوال و گاهی درددل و شنیدن صدای آرامش بخشش و مهربانش بهترین حال خوب کن دنیا برای من هست.
پ.ن
۱- ممنون از حاج خانم عزیز که من را قابل دانستند و به این چالش دعوت کردند.
۲- اولش نمی خواستم کسی را به این چالش دعوت کنم چون تا حالا این کار را انجام نداده بودم ولی دوست دارم از
و
دعوت کنم که اگر دوست داشتند تو این چالش شرکت کنند.
۳- راستی اگر شرکت کردید حتما تو صفحه اصلی چالش هم نظر بگذارید تا جزو شرکت کنندگان قرار بگیرید.
۴- با پوزش عکس مامانم را هم نمی توانستم بگذارم پس به جایش عکس تلفن که وسیله شنیدن صدای جادویی اش هست را گذاشتم 
۵- برای سلامتی همه مادر و پدرهای خوبمون همین الان از ته دل از خدا بخواهیم که بزرگترین نعمتش یعنی سلامتی را بهشون هدیه کند
