می گویند گذشته دیگه گذشته ولی آیا می شود بدون نگاه به تو ای گذشته عزیزم به سوی آینده رفت ؟
من کلا تو رو خیلی دوست دارم و آرزویم این هست که برگردم پیش تو و خیلی کارهایی که باید می کردیم و نکردیم را از نو باهم انجام دهیم اما وقتی به تو فکر می کنم می بینم از تو متنفر هم هستم ! حکایت تو و من حکایت عجیبی است.
اولین چادر مشکی من یک هدیه بود !
هدیه ای ویژه به واسطه یک سفر !
چادر تو زندگی من خیلی یک دفعه ای آمد و خیلی آهسته و آرام جایش را برای همیشه در دل من باز کرد و همیشگی شد ...
این قشنگ ترین تحول ماندگار در زندگی من و ماجرای آن از شیرین ترین خاطراتم هست ...
می خواهم برگردم به روزهای کودکی ...
آن زمان که پدر تنها قهرمانم بود !
عشق تنها در آغوش مادر خلاصه می شد ...
شانه های پدر بالاترین نقطه کره خاکی !
تنها درد من ، زخم زانوهایم !
بدترین دشمنم ، دختر عموی حسودم .
تنها چیزی هایی که می شکستند ، اسباب بازیهایم بودند .
آرزوی بزرگم داشتن یک دوچرخه جدید قرمز رنگ !
بزرگترین تجربه ام از استرس دیده نشدن موقع ناخنک زدن به خوراکی های یخچالمان !
و معنای قهرم تا قیامت ... خداحافظ تا فردا بود !!
آن ساعت طبق برنامه کلاس دوم (ج) دبستان دخترانه مکتب صادق دیکته داشتیم.
من و بقیه همکلاسی هایم در حال نوشتن دیکته لغات بودیم . خانم معلم لغات را تک تک و بصورت شمرده می خواند و در طول و عرض نیمکت ها قدم می زد.
من سر میز کنار پنجره نشسته بودم و سرم بر روی دفتر دیکته ام بود.
